Odpowiedź na to pytanie mogłaby wydawać się dość oczywista – przecież skoro każdy z nas przechodził katar, to dlaczego nie miałby zachorować pies? Ale często „katar” to nie tylko nieżyt (stan zapalny) błony śluzowej nosa – zdarza się, że w ten sposób, potocznie, potrafi zostać nazwany przez właściciela każdy wypływ z nosa, co jest niestety dla czworonoga zgubne i niebezpieczne.
Rozpoznanie choroby kryjącej się pod skrótem IBD u psów jest na porządku dziennym. To najczęstsza przyczyna przewlekłej biegunki lub wymiotów u psów i kotów. Choroba ta charakteryzuje się naciekiem komórek zapalnych na śluzówkę przewodu pokarmowego – jelita cienkiego, grubego bądź obu tych części. Jednak, aby dojść do takiego rozpoznania, trzeba przebyć bardzo długą drogę diagnostyczną.
Rozszerzenie i skręt żołądka to stan nagły, który gdy zostanie przeoczony przez właściciela, najczęściej kończy się śmiercią zwierzęcia. Wymaga on natychmiastowej interwencji lekarza weterynarii. Często do osiągnięcia sukcesu działań ratunkowych może zabraknąć minut, a nawet sekund!
FIP – to słowo, którego nie chce usłyszeć żaden koci opiekun. Jeszcze do niedawna był to wyrok dla kota. Jednak od pewnego czasu w terapii stosowane są nowe substancje chemiczne, które dają nadzieję na przeżycie.
Bez słodzenia, lania wody czy głaskania po głowie – wprost i dobitnie. Ponad 1,9 miliarda osób dorosłych ma nadwagę lub jest otyłych. Czy podobnie jest wśród kotów? Otóż, według statystyk, otyłość to również epidemia u naszych pupili. Zależnie od kraju, od 11,5% do aż 63% kotów jest otyłych!
Alergia u kotów jest zjawiskiem znacznie rzadszym niż u psów. Świąd, czyli pewien rodzaj czucia powierzchniowego pochodzącego ze skóry, wywołującego chęć drapania lub pocierania, nie jest objawem swoistym wyłącznie dla alergii. Kot, który odczuwa świąd, może się wylizywać, wydrapywać, wygryzać oraz ocierać. W przeciwieństwie do psów, koty bardzo często kryją te zachowania i możemy ich nie zauważyć, bo np. robią to tylko w nocy lub gdy jesteśmy w pracy.
Pewnie wiele razy spotkaliście się z tym, że jednym z pierwszych badań u nowego kociego domownika był szybki test na FeLV oraz FIV. Dlaczego jest to tak ważne? Jakie konsekwencje wiążą ze sobą te choroby? Czy jest na to lekarstwo?
Jeśli zaistnieje sytuacja wymagająca interwencji lekarza weterynarii, może się zdarzyć, że każda minuta będzie cenna dla utrzymania naszego pupila przy życiu. Panika nie jest dobrym sprzymierzeńcem, dlatego warto przygotować się na wszelki wypadek i świętować spokojnie.
Nadczynność tarczycy to najczęstsza choroba endokrynologiczna kotów. Przykładowo, w Stanach Zjednoczonych występuje nawet u 10% kotów w wieku powyżej 10. roku życia, a mówiąc szerzej – u 1,5-11,4% kotów w wieku geriatrycznym na całym świecie.
Brak produktów w koszyku.